Waarom ik deze vijf boeken niet heb uitgegeven
Wat vinden uitgevers aantrekkelijk aan een manuscript? Om deze vraag eerlijk te beantwoorden, beschrijf ik hier waarom ik vijf non-fictieboeken niet heb uitgegeven.
Vorige week legde ik over vijf manuscripten uit waarom ik ze had uitgegeven. Hier beschrijf ik vijf manuscripten die ik bewust níet heb uitgegeven. Pasten ze niet in ons fonds, schoot de kwaliteit tekort?
Uit respect voor de auteurs en om ze niet voor de voeten te lopen bij het vinden van een uitgeverij heb ik de vijf voorbeelden geanonimiseerd, bijvoorbeeld door het onderwerp te veranderen.
Bezorgd over de zorg
Iedereen moppert dat het anders moet in de zorg, maar hoe dan? De auteur schreef een dik boek over de zorg in binnen- en buitenland. Je leest wat er mis is en hoe het beter kan. Het manuscript bevat veel waardevolle inzichten over een belangrijk onderwerp, maar per saldo gaat het boek nergens heen. Er ontbreekt een originele invalshoek, bijvoorbeeld in de vorm van een pittige stelling die door de auteur wordt uitgewerkt. De tweede rode vlag was het feit dat de auteur het boek liet schrijven door AI. In een epiloog benadrukt hij dat hij veel invloed uitoefende op de teksten, onder andere door uitgebreide prompts te schrijven en de teksten intensief te redigeren. Maar met hoeveel goede wil ik ook naar de teksten keek; ik kon niet anders dan constateren dat het gebruik van AI de verklaring was voor de beperkte diepgang van de teksten, de vlakke stijl en de weinig originele informatie. Misschien was het beter geweest als de auteur – die geen ervaring heeft in de zorg – was gaan praten met patiënten, verzorgenden en bestuurders in de zorg, in plaats van met Claude, Grok en Chat.
De geschiedenis van de toekomst
Wat kun je afleiden uit alle toekomstvoorspellingen die ooit zijn gedaan, van Nostradamus tot hedendaagse futurologen? Een historicus analyseerde alle voorspellingen. Hij constateert dat ze meer zeggen over het verleden dan over de toekomst: voorspellingen (hoopvol of pessimistisch) zeggen vooral veel over de voorspeller en de tijdgeest waarin deze zijn voorspellingen doet. Een interessant manuscript, dat helaas totaal niet past in ons fonds. Wij geven geen wetenschappelijke of populair-wetenschappelijke boeken uit. De auteur kan beter bij een andere uitgeverij aankloppen. Een gespecialiseerde redacteur kan hem beter begeleiden, en een gespecialiseerde uitgeverij kan zijn doelgroep beter bereiken.
Directeur Dirk redt de tent
Hoe word je een goede directeur? De auteurs – die zelf ook leidinggeven – schreven een roman over een directeur die een zieltogend bedrijf red van de ondergang. Hoewel de directeur niet zonder zonde is, slaagt hij erin om alle kwade krachten in zijn omgeving langzaam maar zeker te neutraliseren. Het is een realistisch verhaal, best goed geschreven. Maar in een tijd waarin bijna elke dag een briljante serie op Netflix verschijnt, is een ‘best goede’ roman over een directeur niet goed genoeg. Er zijn al ontelbare managementboeken over management en leiderschap, en managementboeken in de vorm van romans zijn zelden succesvol.
Innovatief doen begint met innovatief denken
De meeste mensen houden alles graag bij het oude. Er is niets mis met zo’n houding, maar wel als je een bedrijf runt, vindt de auteur. Daarom zette hij op een rij hoe je anders kunt leren denken, om anders te kunnen doen. De auteur presenteert hiervoor een twintigtal theorieën, begrippen en denkoefeningen. Het is een dun en luchtig manuscript: je leest het binnen een uur, waarna je het onderwerp innovatie inderdaad van allerlei kanten hebt bekeken. Maar als lezer ben ik niet overtuigd. Als je een beetje hebt opgelet op school, de krant leest en zo nu en dan naar BNR luistert, dan bevat het boek niets nieuws. En dat is toch het minste wat je mag verwachten van een boek over innovatie.
Luisteren naar je lijf
Het menselijk lichaam geeft altijd een waarschuwing als er iets mis is. Maar niet iedereen luistert als er een alarm afgaat. De auteur zette op een rij waar je op moet letten als gebruiker van een lichaam en legt uit wat je moet doen als er een bel rinkelt. Best een origineel idee, maar het manuscript is een zompig moeras waar je niet doorheen komt als lezer. Het is niet alleen onaantrekkelijk geschreven, maar het barst ook van de taal- en typefouten. Zelfs de begeleidende mail bevat geen enkele foutloze zin. Dat is dus ook een alarmsignaal.
Er kunnen veel redenen zijn waarom een uitgever een boek niet wil uitgeven. In de vijf beschreven manuscripten kwamen enkele veel voorkomende ‘rode vlaggen’ voor: geen originele invalshoek, niet zelf geschreven, slecht geschreven en een verkeerd genre. Het slechte nieuws is dat uitgevers daar altijd over zullen struikelen. Het goede nieuws is dat je daar als auteur rekening mee kunt houden door minder haast te maken. Een goed boek kost je misschien twee keer zo veel tijd, maar het levert je honderd keer zo veel op.
