Een goede tekst bevat kernachtige woorden en zinnen waardoor de lezer je snel begrijpt. Aan jou om die woorden te bedenken. Dat vereist wel wat lef.

Als je als beginneling gaat klimmen in de bergen ben je afhankelijk van de voorklimmer. Die heeft haken in de rots aangebracht waar jij je lijnen aan kunt bevestigen. Je zou dat natuurlijk ook zelf kunnen doen, maar klimmen via een route die een ander heeft voorbereid, is al spannend genoeg.

In veel teksten ontbreken die haken. De auteur van de tekst is freestylend naar het einde van zijn tekst geklommen, zijn lezers in verwarring achterlatend. Zelf de weg vinden is niet makkelijk als je geen ervaren klimmer bent, en waarschijnlijk zelfs een beetje eng.

Je doet je lezer een enorm plezier als je hem de weg wijst en houvast biedt door voldoende haken in je tekst aan te brengen. Hoe doe je dat?

Verwarring

Wat haken zijn voor de voorklimmer, zijn kernachtige woorden en zinnen voor de schrijver. Daarmee kan de lezer de logica van de route doorgronden zonder dat hij daarbij hoeft na te denken. Eigenlijk volstaan de kernwoorden om de hele tekst te begrijpen. Het is net als met woorden waaruit tussenliggende klinkers zijn verwijderd, die bgrp je ndnks ht ft dt ze nt cmplt zn.

Kijk maar eens naar de volgende voorbeelden, waarin ik de belangrijkste woorden vet heb gemaakt:

Zo gaat het fout

‘Voor de productiviteitsontwikkeling van organisaties lijken de leidinggevende capaciteiten van managers invloedrijker te zijn dan wordt gedacht. In voorkomende gevallen leidde een alternatieve aanpak door het management tot een productiviteitsstijging van liefst 17 procent in een enkel boekjaar. Bij deze en andere onderzochte organisaties bleek vooral de overtuigingskracht en de bereidheid van de betroffen leidinggevenden om directief op te treden een doorslaggevende rol te hebben.’

Zo gaat het goed

‘Het is tijd dat Nederlandse managers weer de baas worden. Een team produceert veel meer als een strenge manager bepaalt wat er moet gebeuren en mensen aanjaagt om het tempo hoog te houden.

Bij Stress BV in Monnickendam steeg de omzet met zeventien procent na de inzet van een strenge manager.’

Wie durft?

De eerste tekst zit boordevol politiek correcte managementspeak. Het is moeilijk om precies te begrijpen wat de stelling van de schrijver is, en wat het voorbeeld is dat die stelling onderbouwt. De tweede tekst is kraakhelder. Maar net als voorklimmen in de bergen vergt het wel wat lef om zo’n heldere tekst te schrijven.

Om kernachtige woorden en zinnen te kiezen moet je het beestje bij de naam noemen en soms kort door de bocht formuleren. Durf jij ervoor te pleiten dat managers weer de baas moeten worden? Dat ze teamleden moeten aanjagen? Of verstop je je liever achter termen als directief leidinggeven?