Veel auteurs beginnen hun schrijverscarrière zorgeloos met een boek. Daar komen ongelukken van. Begin eens met een dagboek.

Ik had ooit een docent die een cursus gaf over het schrijven van lange verhalen. Hij begon de eerste les met de waarschuwing dat het nooit wat zou worden met ons; voor het schrijven van lange verhalen waren we te onervaren en hadden we waarschijnlijk toch niet genoeg talent. Maar goed, hij werd ervoor betaald, dus als wij zo beleefd zouden zijn om onze mond dicht te houden, dan wilde hij best het een en ander vertellen over onderwerpkeuze, structuur en stijl.

Ernest Hemingway, Joseph Mitchell, George Orwell, Truman Capote, het werk van tientallen klassieke schrijvers-journalisten kwam voorbij. Waarna wij uiteindelijk enthousiast een ontzettend lang verhaal in elkaar flansten in de overtuiging dat we nu heel vlug ontdekt zouden worden. In mijn herinnering kreeg ik een zesje voor de moeite.

Inmiddels ben ik het met hem eens. De meeste schrijvers hebben te veel haast. Waarom beginnen aan je magnum opus terwijl je nog geen letter van je toetsenbord hebt versleten?

Vrijwel alle succesvolle Formule 1-coureurs zijn ooit begonnen in een kart. Alle zeilers hebben hun eerste mijlen gevaren in een Optimistje. Maar veel auteurs beginnen hun schrijverscarrière zorgeloos met een boek. Volgens mij kun je beter beginnen met een medium waarmee je minder brokken kunt maken. Een boodschappenlijst, een dagboek, een brief, een blog: alles beter dan voor het oog van de wereld de mist ingaan met vage ideeën, rommelige zinsconstructies en heel veel cliché’s.

Enkele jaren geleden begon Cor Noltee elke dag om zes uur op te staan om te schrijven. Hij had dit geleerd van Julia Cameron in haar boek The Artist Way. Hij deed het volgens haar recept zo ongeremd mogelijk: gewoon opschrijven wat je denkt. Langzaam maar zeker kreeg hij meer vertrouwen in zijn ‘morning pages’ en op een dag ging hij blogs publiceren over design thinking, het onderwerp waarmee hij zijn brood verdient als docent, trainer en spreker. En nu, enkele jaren later, werkt hij aan een boek. Een flinke klus, maar hij kan teren op jarenlange ervaring met schrijven.

Als je veel schrijft, dan word je een betere schrijver. Je botst de eerste tijd in elke bocht tegen de vangrails, maar na verloop van tijd kun je steeds sneller en zonder brokken door de bocht. Je kunt eerst niet op je woorden komen, maar na verloop van tijd komen ze vanzelf aanwaaien. Ik durf te wedden dat je vanzelf zin krijgt om een boek te schrijven als je maar blijft schrijven. Een kwestie van op tijd opstaan en typen maar.