Ik heb een week vrij, lang genoeg om een paar boeken te lezen. En nee, geen managementboeken.
 
Buiten mijn werk als uitgever om lees ik bijna elke week een boek. Waar ik de tijd vandaan haal? Nou, ik heb bijvoorbeeld niets met sport, dus alleen al tijdens de wereldkampioenschappen voetbal bespaarde ik voldoende tijd om De Kremlinfluisteraar van Giuliano da Empoli te lezen. Daarnaast verspil ik geen reistijd omdat ik vlakbij ons kantoor woon, en dat scheelt elke week ook enkele uren. Dus lukte het afgelopen week ook nog om Monterosso, mon amour, het boekenweekgeschenk van Ilja Leonard Pfeijffer te lezen.
Nu heb ik een week vakantie, dus heb ik voldoende vrije tijd om uitgebreid met een e-reader op de bank te hangen, voorzien van lauwe thee en de laatste kransjes uit de kerstboom.  
 
Liften met een koelkast
 
Ik begin met Round Ireland With a Fridge van de Ier Tony Hawks. In een dronken bui verloor de auteur een weddenschap en moest vervolgens door heel Ierland liften met een koelkast. Dit boek is het verslag van die reis. Ik las de titel van dit schijnbaar hilarische reisboek in een ander reisboek en raakte nieuwsgierig.
Als ik in Ierland ben geweest, begin ik aan Het lied van ooievaar en dromedaris van Anjet Daanje. Het is het eerste boek van Daanje dat ik lees. Nu ze zo de hemel in wordt geprezen kan ik niet achterblijven. Straks sta ik op een nieuwjaarsborrel en dan blijk ik niet op de hoogte te zijn van de actuele stand van de Nederlandse literatuur, dat kun je natuurlijk niet hebben als uitgever.
Als ik tijd over heb, of als een van de vorige boeken niet is bevallen, ga ik verder met Het begin van alles, een nieuw boek over de geschiedenis van de mensheid, geschreven door David Graeber en David Wengrow. Ik hoop dat het mij beter bevalt dan Sapiens van Yuval Noah Harari; ik heb me geërgerd aan zijn populistische beweringen en alle politiek-correcte waarschuwingen dat de mensheid eraan gaat. Sapiens heb ik halverwege demonstratief van mijn e-reader verwijderd.
Tussendoor ga ik brieven snacken van schilder Vincent van Gogh in de bloemlezing De kunst van het woord.
 
Geen managementboeken
 
En nee, in mijn vrije tijd lees ik dus geen managemenboeken, want die kan ik door mijn werk niet meer onbevangen lezen. Ik heb nog genoeg te leren, maar ik krijg het goede advies van de auteurs amper mee omdat ik intussen drukker ben met de stijl, de structuur, de vormgeving of de uitvoering van het managementboek. Waarom heeft de auteur deze twee hoofdstukken niet omgedraaid? Waarom worden de best practices niet genoemd in de flaptekst? Die leeslijst, dat hebben ze leuk gedaan, dat zouden wij ook wel eens kunnen doen. Wie heeft dat boek uitgegeven?
Door mijn beroepsdeformatie zou ik ook geen romans uit willen geven: ik ben bang dat ik dan geen plezier meer zou beleven aan het lezen ervan.